Neşeli Günler (The Sound of Music) 1965

Müzikalleri sevmememe rağmen bu filme bayıldım öyle ki filmin neredeyse %80`i müzikaldi. Oyunculuklar çok iyi, bazı sahnelerde ki kareler sanki bir fotoğrafçının elinden çıkmış gibi duruyordu ve çekim teknikleri günümüzü aratmıyordu. Hikayenin gerçek olaylardan alınmış olması filmi benim için daha bir çekici kıldı anlatılmak isteneniyse fazlasıyla verdi. Günümüz filmlerinde ve dizilerinde bile filmin adı sık sık geçiyordu ama blurayini bulana kadar bekledim ve sonunda izledim övdükleri kadar varmış. Bu arada filmin konusu yeşilçamda bir çok filme esin kaynağı olmuş ve yine her zamanki araklama mantığımızla bunun da bir kopyasını çekmeyi başarmışız. Pes artık demekten başka bir şey gelmiyor içimden...

Julie Andrewsa hayran olmamak elde değil, kadın gençliğinde hem çok güzel, hem süper oynamış, hem de sesi çok güzel . Oscarlık bir performans ama maalesef o sene kıl payı kaçırmış ama altın küre ödülü almış.Eskiden Tv de seyretmiştim, yine seyrettim hiç sıkılmadım, müzikalleri sevmeme rağmen

Sinemada izlediğimde çok küçüktüm ve bende çok etkisi olan unutamadığım bir filmdi. Sitenin ön sayfasında gördüğümde sırf hatırlamak için tekrar izledim ve duygulandım..Bence bu masum sıcacık filmi izlemeye değer buluyorum

Müzikal tarzı filmleri (popüler hint filmlerindeki gibi) sevmiyorsanız izlemenizi tavsiye etmem. x2 hızda bile filmi izleyemedim, o kadar sıkıcı geldi. Klişe ve imdb puanı aşırı abartılı. Bu tarz filmleri sevenler kusura bakmasınlar...

Gerek mekan seçimleri (Salzburg), gerek çekimleri (Robert Wise), gerekse müzikleriyle, özellikle çocuklara doğayı ve müzikalin ötesinde müziği sevdirecek (eğitici) bir yapım olmuş. C.Plummer'ın mimikleriyle komediye göz kırpan jön performansı tatlıydı ve fakat, J.Andrews performansıyla başı çekiyordu. Açılış sahnesi etkileyiciydi. Arka planına, yaklaşan Nazi despotluğunu alması hikayeyi kuvvetlendirmiş. Sanat yönetimini (Production Design-Boris Leven) oldukça beğendim. Ayrıca '65 yapımı olmasına rağmen kurgu ve ses de dikkatimi çekti.
Her müzikal izlediğimde aklıma gelir: Atatürk'ün, Sofya'da ateşe-militer iken gittiği bir operada Bulgarlara atfen, “Adamların Balkan Savaşı’nı niye kazandıklarını şimdi anladım” dediği bilinir. Bence müzikal de operaya benzer. Çünkü, ikisi de ciddi bir örgütlenme ister. Disiplin ister. Farklı dallardaki iş bölümünün ve uzmanlaşmanın estetik sonuçlarını sunar. Bu haliyle kapitalist kalkınma teorisinin de nüvesi gibidir. Belki de Atatürk, operanın altından kalkan bir ulus, iktisattaki, politikadaki, eğitimdeki sorunların da üstesinden gelebilir, düşüncesiyle operayı ülkemizde kurmaya çalıştı. Umarım, '65 senesinde yapılan şu organizasyonu (ki daha iyilerini de izledim) Cumhuriyetimizin ikinci yüzyılında görebiliriz ve toplumsal hayatımızı yeniden kurabiliriz.
Hasılı, en iyi film ve en iyi yönetmen dahil 5 Oskar (10 adaylık), en iyi film dahil 2 Altın Küre (4 adaylık) gibi yarışma performanslarının da gösterdiği gibi, son derece başarılı bir yapım olmuş. Beğenerek izledim. Tavsiye ederim. 8.3/10..

O değilde Christopher Plummer gençken ne kadar da yakışıklıymış. Yeşilçamdan çok aşina olduğumuz bir film aslında herşey gibi bunu da çalmışız. Yazık ya ürettiğimiz hiçbir şey yok herşeyimiz Coppy Paste.Müzikal filmleri çok severim severek izledim her ne kadar Türk Müzikal olmayan versiyonunu izlesem de.

Son bölümdeki Nazi unsuru bence filmin bütünselliği açısından doğru bir tercih olmamış, biraz eğreti kalmış. Mesela Casablanca'da Nazi unsuru filmin bütünselliğini bozmuyordu, eğreti durmuyordu, fakat burada filmin sonuna sanki zorla eklenmiş gibi duruyor. Bence filmin kalitesine olumsuz etki etmiş ve filmi gereksiz yere uzatmış Filmin sonu başka şekilde bağlanabilirdi. Son bölüme gelene kadar film ilk 100'e girer diye düşünüyordum fakat filmin sonundaki zorlama ve eğreti Nazi unsuru yüzünden film benim nazarımda ilk 200'e ancak girer. Filmin başı ile sonu arasında doku uyuşmazlığı var, Casablanca'da böyle bir problem yoktu