Menü (The Menu) 2022

Film, adeta bir aşure gibi, çeşitli unsurları bir araya getirerek izleyiciye sunuyor. Yemek bilgim sınırlı olsa da, bu benzetme filmi tanımlamak için uygun görünüyor. Film, oldukça steril bir mutfak ve özenle hazırlanmış yemekleri konu almasına rağmen, derinleşmek yerine yüzeyde kalmayı tercih ediyor. Karakterler, mutfakta bir araya getirilmiş arketipler olarak karikatürize edilmiş. Bu bir sorun mu? Bence değil. Konu bu kadar özgünken, daha derinlemesine bir iş görmek isterdim, ancak film ne yapmak istediğini ve hangi seviyede kalacağını iyi biliyor.
12 müşteri, Şef Slowik'in özel adasına tadım yapmak için geliyor. Yönetmen, adada bir sorun olduğunu hissettirmek ve izleyiciyi hazırlamak için kamerasını ustalıkla kullanıyor. Anya Taylor-Joy'un canlandırdığı Margot karakteri, iki kez arkaya bakarak huzursuzluğunu belli ediyor ve geri dönmek istiyor. Ancak, film boyunca karakterler gereken tepkiyi veremiyor. Bu durum, geçen yılın dikkat çeken korku filmlerinden Speak No Evil ile benzerlik gösteriyor. İzleyiciyi hazırlama ve germe süreçleri benzer olsa da, The Menu daha üstün bir sinematografi ile bunu daha iyi başarıyor.
Film, yükseliş anlarıyla Ari Aster'in Midsommar ve Hereditary gibi yapımlarına yakın duruyor. Ancak, "seyirciyi şok etmeliyim" düşüncesiyle bazı anların etkisini kendi kendine azaltıyor. Sahnenin sonunda ne olacağını önceden tahmin etmek, şok etkisini zayıflatıyor ve akış, Midsommar'daki gibi doğal olamıyor.
Göze batan anlarına, yüzeysel karakterlerine ve zorlama adrenalin yükseltme çabalarına rağmen, iyi sinematografisi, net karakter motivasyonları, başarılı başrol performansları ve gastronomi üzerinden ilerleyen özgün temasıyla vasatın üzerinde bir film izliyoruz. Özellikle her şeyi bildiğini sanan karakterler, vergi kaçırarak zengin olanlar ve etrafına olmadığı birini yansıtanlar bana oldukça tanıdık geldi. Şef Slowik'in dediği gibi, anı yaşayarak inanılmaz bir haz almadım ama filmi izledim. Film de bize "çok kasmayın, cheeseburger yiyin" diyor. Aradığımı tam olarak bulamasam da keyif aldım.

Toplumumuzda biriken birçok sorunu ele almak için oldukça farklı bir yaklaşım sergileyen Chef Slowik, kariyerine tutkuyla başlayan ancak zamanla bu sevgisini kaybedip tamamen mükemmelliğe odaklanan bir şeftir. Bir gün, ne kadar kusursuz eserler yaratsa da insanların sürekli eleştirmesinden ve tatminsizliğinden bıkar. Bu duruma karşı bir duruş sergileyerek özel bir final yemeği hazırlar. Margot, bu etkinliğe aslında davet edilmemiştir. Tyler'in eski kız arkadaşının yerine, son anda davet edilerek mekana gelen bir misafirdir. Hayatlarımızdaki istenmeyen sürprizler gibi. Bu yüzden, ilk fırsatta gitmesine izin verilir.
Şefin "yemeyin, tadın" sözü, emeğe saygının yemek dünyasındaki karşılığı gibidir. Başlangıç tabağında, taş üzerinde sunulan ada mahsulleri yer alır. Ürünlerin cımbızla yerleştirilmesi, detaylara verilen önemi gösterir. Artık tıka basa doymak yerine, dünyadaki güzelliklerin tadını çıkarmamız gerektiğini anlatır. Ekmek bölümünde, insanların buğday ürünleri tüketerek kendilerini nasıl zehirlediklerine dair bir gönderme yapılır. Eleştirmenlerin acımasızlığı ve vergi kaçırarak güç gösterisi yapanların utanmazlığı gibi konular da ustalıkla işlenmiştir. Yıllar sonra, Slowik'in yemek yapmaktan gerçekten keyif aldığı an, hamburger hazırladığı andır.
Yan karakterlerin daha derinlemesine işlenmesi gerekse de, genel olarak harika bir filmdi.

Konu bakımından özgün bir film aslında ama sonunu hiç beğenmedim. Anlamsız bir şekilde bağlanmış gibi geldi keşke daha iyi bağlayabilselermiş. Ona rağmen yine izleniyor, farklı.

Korkutan bi film değil bence orda bi anlaşalım, o yüzden herkese hitap etmez tabi ama farklı bi filmdi. Ben yine klişeyi tekrarlayıp yamyamlık falan yaparlar diye düşündüm ama öyle de olmadı. Hafif kara mizah ve bir tutam da gerilim, ben beğendim.

Umarım bu filmi bir an evvel unuturum... Çünkü hemen tekrar izlemek istiyorum. Ralph Fiennes'in bulunduğu filmleri gözüm kapalı izlerim zaten, bulunduğu filmlerin çekim kalitesi - sahneler - senaryo her zaman beni cezbeder. Genelde şiirsel, sanatsal bir bakış açısıyla harika filmlerini yakalarım The Menu de bunlardan biri. Bu alanda zaten pek fazla film yok, farklı bir bakış açısıyla harmanlanmış süper bir film.