The Batman 2022

The Batman bana Gotham’ın karanlık ruhunu tam anlamıyla hissettirdi. Pattinson’un Bruce Wayne’i, yalnızlık ve öfkeyle yoğrulmuş bir hayalet gibi. Gotham, her köşesinde bir sır barındırıyor, ve Riddler’ın zeka oyunları izlerken kafamı karıştırdı. Matt Reeves, bu filmi sadece aksiyon değil, bir psikolojik gerilim haline getirmiş. Her sahnede Gotham’ın çürüyen kalbini hissettim, Batman’in karanlık yolculuğu ise içimi burkacak kadar gerçekti.

Zodiac ve Kemper karışımı bir Riddler karakteri, Scorsese'nin İtalyan mafyası anlatım tarzıyla birleşmiş ve Batman'in hatalarıyla var olan bir versiyonunu sunmuş. Bu film, süper kahraman türünün ötesine geçerek, Batman'i hikayeden çıkarsanız bile kendi başına ayakta durabilen bir eser yaratmış. İkinci yarıdaki bazı mantık hatalarına rağmen, genel olarak tatmin edici bir deneyim sunuyor. Eğer Batman'in kusursuz bir şekilde dövüşmesini ve gövde gösterisi yapmasını bekliyorsanız, bu film o beklentiyi karşılamayabilir. Ancak, ikinci yarıda genel izleyici kitlesine hitap eden birçok unsur da mevcut.

Batman filmlerini daha önce izlememiş olsaydım, belki de bu filmi daha çok beğenebilirdim, ama maalesef izledim. Öncelikle, Batman filmlerinin en az üç saat uzunluğunda olması gerektiğine dair bir kural mı var, anlamış değilim. Yönetmenler sanki birbirleriyle yarışıyor gibi, 2,5-3 saatlik filmler yapmaktan vazgeçmiyorlar. Gereksiz yere uzatılmış sahnelerle dolu bir film izlemek gerçekten yorucu olabiliyor. Karanlık atmosferin yansıtılması konusunda başarılı olduklarını söyleyebilirim, ancak bunu büyük bir başarı olarak görmüyorum. Karanlık bir atmosfer yaratmak bana her zaman işin kolay kısmı gibi geliyor. İfadesiz yüzler ve sürekli gece geçen sahneler zaten bu atmosferi oluşturmak için yeterli.
Filmde en sevdiğim şey, bir kez daha dökülen inci tanelerini görmemek oldu. Batman'in anne-babasının öldürüldüğü sahnede dökülen inciler, sinema ve çizgi roman tarihinde en çok tekrarlanan sahnelerden biridir. Bu filmde, Batman'in çocukluk dönemi ve nasıl Batman olduğuna dair detaylar "artık bunları biliyorsunuz" diyerek atlanmış.
Eğer Batman evrenine biraz aşinaysanız, bu filmin Batman'in erken dönemini işlediğini bilirsiniz. Henüz birkaç yıldır Batman olarak faaliyet gösteriyor ve polisler tarafından kanunsuz olarak görülüyor, toplum tarafından ise "intikamcı" olarak biliniyor ve korkuluyor. Karakterler yeni yeni ortaya çıkıyor. The Riddler rolünde Paul Dano harika bir performans sergilemiş, ancak Robert Pattinson'ı Batman rolüne ne kadar yakıştırdığım konusunda emin değilim. Dövüş ve aksiyon sahneleri güzeldi. Bu sahnelerin teknolojiyle doldurulmak yerine daha gerçekçi ve insancıl olması filmin artı yönlerinden biriydi. Ancak, çoğu yan karakter sönük kalmış. Özellikle Gordon ve Alfred karakterleri oldukça geri planda kalmış.
Catwoman ile olan ilişki ise oldukça hızlı ilerletilmiş. Bu, ağır ve yavaş bir atmosfere sahip filmde biraz sırıtmış diyebilirim. Nirvana'nın müziğini kullanmak oldukça başarılı bir tercihti. Zaten o efsane parça hangi sahnede kullanılırsa kullanılsın, yakışır. Yaklaşık 500 civarı Batman çizgi romanı okudum ve hala belli başlı hikayelerde kalınmış olmasına üzülüyorum. Halbuki çizgi romanlarda ne cevherler işlendi. Umarım bir gün bu hikayeleri de beyaz perdede görme şansımız olur.
Genel olarak, ne çok iyi ne de çok kötüydü. Orta halli bir Batman filmiydi.

Film biraz ağır eğer aksiyon seviyorsanız sizin için sıkıcı gelebilir. Film benim için daha çok batman kostümü giymiş bir defektifi izlemek gibi oldu ama bu tarzı sevdiğim için sıkılmadım. 10/8

bir dark knight değil tabiki ama puanını hakediyor 3 saat aktı geçti. bruce wayne karakterinde fazla melankolik bulduğum pattinson ve yönetmen reeves mükemmele yakın iş çıkarmış. kedi kadının şov için değil hikayeye entegre bir şekilde işlenmesi ayrı bir güzellik olmuş. 3 saati uzun bulanlar var ama bence bu film 3 saat olmasa bazı konular havada kalırdı.