Sükût (Silence) 2016

Martin Scorsese'nin yeni filmi için seçtiği konu oldukça ilgi çekici, ancak oyuncu kadrosu beklentilerimi tam olarak karşılamadı. Andrew Garfield, geçen yıl Mel Gibson'un filminde harika bir performans sergilemişti, ancak bu projede aynı etkiyi yaratamamış. Yine de, yetenekli bir oyuncu olduğu ve usta yönetmenlerin dikkatini çektiği bir gerçek. Film, tarih, din, sosyoloji ve psikoloji gibi konulara ilgi duyanlar ve Scorsese hayranları için izlemeye değer. Genel olarak, filme 10 üzerinden 6 veriyorum.

Malumatı pek keskin ve sivri bir kalemin parçacıklarından dökülmüş olan ustalık eseri Silence, Scorsese ve sinemasının en muhkem kısmını oluşturuyor. Dini referans değil filmin bütünü inanç ve onun sorgulanış biçiminin çarpıştırılarak yansıtılması. Vicdan, dini kimlik, insan bilinci ve Tanrı-insan kavramını bataklıklar ülkesi Japonya'da yeşertmeye çalışmış. Filmin bir bölümünü dışsal düşmanlar daha sonra ise içsel düşmanlar sarıyor. İkinci kısmı çok daha etkili ve sarsıcı idi. Özelikle İsa Mesih'in girdiği bölümler onun insan lafzına karşı hümanist yaklaşımı aslında Tanrısallığın insanın içinde ölemeyeceiğini yansıtmış. Sürekli bir dert halinde olan ve mücadelenin bitmediği serüvende karakterlerin hiçbir zaman davalarına ihanet etmek istememeleri günümüz koşullarında yaratılan Post etkisi ile süslenmiş Modernist öğretiye ders verir nitelikte. Ne olursa olsun kültürel dini motiflerin kapitalizmin tüm aşağılamalarına rağmen hala daha ayakta kalışı filmin asıl ruhunu oluşturuyor gibi.