İlk ve Son Aşkım (Seeking a Friend for the End of the World) 2012

öncelikle, keira ablamıza bu filmde ısınamadım bi türlü, dönem filmlerinden sonra günümüze ait bi karakter olarak içime sinmedi. aynı şekilde steve carell için de "the office" izledikten sonra böyle durgun ve hafif depresif halini izlemek the office'de üzüldüğü zamanlarda olduğu gibi içimi burktu, hadi bi thats what she said de diye bekledim resmen :dd ama film harbi güzeldi, kıyamet filmi değil yani eleştirenler muhtemelen o arka plandaki kaosa rağmen böyle dingin ve romantik bi şey olmasına katlanamamışlar normaldir. ama ben o mantıkla başlamadığım için çok anlamlı geldi. örümceğin çıkmasını zaten yok olucaz mantığıyla boşverip yanağında ısırıklarla uyanması bile çok tatlıydı. penny'nin boş şeyler için ailesinden uzaklaştığı pişmanlığıyla ağladığı sahne de güzeldi. öleceğini bilen iki insanın hem önceden karşılaşmadıkları kaderlerine sitemleri hem de son dakikalarını birlikte geçirdikleri için mutlu olmaları. uyumak istemiyorum demesi detayı da çok hoştu. bence ikisi de son 16 gün dahi olsa birbirlerini tekrar sonunun geleceğini bildikleri yaşama bağladılar, penny olmasa dodge ile olivianın mutlu olacağını sanmıyordum zaten, dodge bunu istemiyordu yani. güzel filmdi, mutsuz sonlara bayılırım ama buna tam olarak mutsuz da diyemiyorum adamlar gayet mutlulardı ölürlerken.d

Hayatı hep bir gün kaybedecek gibi yaşamak... ve yapmamız gerekenleri yapmak için acele etmek. Kaybedeceğimiz bir hayatı zirvesinde bırakmak istiyorsanız bu filmi kaçırmayın.Sizde bir kalıntısı olacağı kesin...Sizinde illaki bir sevdiğiniz olsun ama o da sizi çok sevmek şartıyla...bu hayat gerçekten kısa da olsa çok güzel olacak size. Harika bir konu ve filmi seyredin hak vereceksiniz, bana.

Ama böyle film olmaz ya, abi böyle son mu olur. Allah aşkına ama böyle acıklı bir son olamaz ya, hani o değil kıyametin kopma haberi yalan çıksaydı daha güzel olurdu.

Hüzünlü bir filmdi. Bittikten sonra sevdiklerinize sarılıp hayatın kıymetini anlayacağınız cinsten bir film... ''Bir film izledim hayatım kökünden değişti'' gibi abartı bir kişisel gelişim söylemi değil bu, film bittikten sonra bende hissettirdiği şeyler bunlardı. Filmi çok sevmedim ama nefret de etmedim, ortalama bir film. Çıkış noktası ilginç, kıyametin ciddi ciddi kopması film boyunca oluşan tüm romantizmi temizleyecek cinsten. (Son dakika, kıyamet aslında kopmuyormuş teğet geçti falan demelerini bekliyordum.) Tam zamanında tanıştılar ve bu kısa sürede aşkları o yüzden böyle tatlı geldi. Ama romantik değilseniz pek hoşlanmayabilirsiniz. Karakterlerimizin aşkı, baba oğul ilişkisi biraz yüzeysel kaldı, haftada bir gelen gündelikçi abla bile daha samimiydi açıkçası. Ama o son sahne, haber spikerinin vedası, ana karakterlere veda etmemiz vurdu geçti valla. Sanki ben de öldüm orada. Bırakmaları gereken yerde bırakmışlar ve seyirciyi etkilemeyi başarmışlar. Dodge'un neden sigortacı olduğunu anlattığı kısım da etkileyiciydi. Hepimiz hayallerle büyüyor sonrasında sıradan insanlar olarak devam ediyoruz hayatımıza.
Filmin çekildiği yıl kıyamet kopacağı düşünülüyordu, kopmadı ve şimdi kıyamete çok daha yakınız. O yüzden filmdeki ''son günlerimiz'' hissi bana aşırı geçti ve çok kötü etkilendim. Steve Carrell çok iyi bir oyuncuymuş gerçekten, onu öğrenmiş oldum bu filmle.
Örümcek sahnesiyle de kıyametin kopmasına az kalmış olsa bile hümanistlik kasmayın demek istemişler herhalde, çok fenaydı.
Filmin orijinal ismi çok uzun ve akılda kalıcı değil, Türkçe adı da direkt konuyu romantikliğe vurmuş ama orijinalinden daha anlamlı ve tatlı olmuş bence. ''Varsın bu aşk böyle yarım kalsın...'' Ayla Dikmen'i anıyor ve rahmet diliyorum.