Hayatı Yakala (Reign Over Me) 2007

Senaryo ve Sandler o kadar mükemmel ki öylesi bir trajedinin insan üzerindeki etkisini açıkça hissettiriyorlar. Sandler'i dramda komediden daha başarılı gördüm, saç şekli de çok yakışmış..

Güzel bir konusu ama yetersiz bir senaryosu var. Son yarım saatlik bölümü hariç ortalama bir filmdi. Klasik TV ya da DVD filmleri gibiydi. Filme 5 puan veririrdim fakat oyunculukların ve son yarım saatin hatrına +1 puan. Beklentiyi yüksek tutmadan izlenebilir.

Harika bir dram filmi. Iki insanin hayatindan kesitler ve onlarin hayat cizgisinde yeniden karsilasmalarini konu eden guzel bir film. Dram filmi zaten insanin gercek hayatinin birebir dsumunun sinemaya uyarlamasidir.Fantazi, aksiyon, komedi ve dah bircok sinema filmde dram konulari yakisabilir ancak bir film sadece drama yapildiysa insani konu aliyor demektir.Yani filmin insani ve gercekligi nasil isledigi onemli olur.Buda dram filminin teknik degerlendirmesinden once dusunulecek ilk konudur.Bu film bir darm filmi ve guzel bir dram filmi. Not: Yillardir dusunuyorum, COK IYI komedyenler cok iyi aktor olup, iyi oyuncu kimliklerini dram filmlerindede gosteriyorlar.Bu ciddi ciddi tartisilacak bir konu. Ornekmi, Adam Sandler, Jim Carrey bizden, Cem Yilmaz...vs vs..

herkesin görüşüne saygı duyalım eyvallah ta filme kötü diyenler nesini kötü buldunuz. ben çok beğendim çünkü dram filmlerini seviyorum ve adam sandler çok iyi oynamış

Bugüne kadar izlememişseniz mutlaka izleyin derim
Kim hasta kim iyi ne güzel anlatmış.
Hepimiz biraz ruh hastasıyız...
Hepimiz biraz doktor
Hepimiz biraz anlayışsız ve gerçeğin farkına varamayan kişileriz.
Çevremizde bir çok kimseye bakarak saçma sapan yorumlar yaparız. Önyargılı yorumlar;
arkalarında neler bırakmışlar, neler yaşamışlar bilmeyiz. Öğrenme arzumuzda yardım amaçlı değil, dedikoduya endekslenmiş haldedir.
Her birimizin zaman zaman oturup dürüstçe konuşabileceği kimselere ihtiyacı yok mudur?
Yalnızlıklarımı yalın bir biçimde sorgusuz sualsiz anlatabileceğiz birini aradığımız anlarımız olmamış mıdır?
Beni en çok yaralayan cümle " son konuştuğumuzda..." diye başlayan bölümdü.
Anlamadan yaşıyor ve yargılıyoruz... anlamadan kararlar veriyoruz... Dinlemiyoruz.. aynı yastığa baş koyuyoruz, birlikte uyuyacak kadar güveniyor, ömrümüze parça edecek kadar seviyor ama içimizi dökmekten sakınıyoruz..
Hepimiz de az buçuk olan şeyler...
Yadsınacak birşey yok..
Film izlerken, tekniği kalitesi gibi şeylere takılmıyorum... Film izlerken içinde gerçek yaşamdan ne kadar insan var diye bakıyorum... Bu filmin içinde İNSAN var...
İyi seyirler diliyorum