Oppenheimer 2023

Barbie filmi, birçok kişi tarafından tercih edilen bir yapım oldu. Ancak bu film, klasik bir gişe canavarı olarak değerlendirilmemeli. İçerik ve işleniş açısından ne tam bir blockbuster ne de akademik bir çalışma gibi. Damien Chazelle'in First Man filmiyle benzerlikler taşıyor. İkisini de "atmosferik biyografi" olarak adlandırabilirim. Tam anlamıyla bir biyografi değil, ancak atmosferi ve anlatımıyla dikkat çekiyor.
Filmin tanıtım süreci oldukça ilginçti. Barbie ile birlikte piyasaya sürülmesi, iki büyük gişe filminin birbirini desteklemesi açısından beklenmedik bir durumdu. Ayrıca, Nolan'ın teknik detaylara olan ilgisi, sinemayla pek ilgisi olmayan izleyicileri bile çekti. 18K çekim tekniği veya CGI kullanılmayan sahneler gibi unsurlar, genel izleyici kitlesi için çok da önemli değildi. Ancak, bu teknik detaylar filme olan ilgiyi artırdı. Sinema salonunda izleyicileri gözlemlemek eğlenceliydi; çoğu sıkılmış görünüyordu. Kesintisiz diyalog akışı ve yakın çekimlerin yoğunluğu, gişe seyircisi için yorucu oldu. Karakterlerin derinlemesine anlatılmaması da kafa karışıklığına yol açtı.
First Man ile benzerliğine gelirsek, her iki film de izleyiciyi gerilim dolu bir atmosfere sokuyor. First Man'de Ay'a iniş sahneleri, izleyiciyi sürekli bir endişe içinde tutuyordu. Oppenheimer'da da benzer bir gerilim vardı. Manhattan Projesi'nin ilk testi sırasında, izleyici olarak büyük bir korku hissettim. Ludwig Göransson'un müzikleri ve Hoyte Van Hoytema'nın sinematografisi bu gerilimi destekledi. Jennifer Lame'in kurgusu da filmi güçlü kılan unsurlardan biriydi.
Ancak filmde bazı sorunlar da vardı. Diyaloglar teknik terimlerle doluydu, ancak anlaşılabilir düzeydeydi. Sorun, diyalogların neredeyse hiç duraksamadan akmasıydı. Bu, izleyiciyi yorabilir ve hikaye anlatımını zorlaştırabilir. Bazı sahnelerde, diyalog yerine görsel anlatım tercih edilebilirdi. Özellikle Florence Pugh'nun sessiz bir sahnesi, karakter hakkında çok şey anlatıyordu. Ancak Nolan, bu tür anlatımı sürekli hale getirmek yerine, diyalog ağırlıklı bir senaryo tercih etmiş.
Filmin son 30 dakikası ise odağını kaybetti. Oppenheimer'ın hikayesinden uzaklaşıp Lewis Strauss'un hikayesine odaklandı. Robert Downey Jr.'ın performansı etkileyiciydi, ancak Strauss'un kişisel meseleleri filmi sıkıcı hale getirdi. Oppenheimer'ın iç dünyasını veya bombanın toplumsal etkilerini görmek isterdim.
Sonuç olarak, bu film genel izleyici kitlesi için beklenen özel deneyimi sunmayabilir. Ancak, iyi bir biyografi ve diğer gişe filmlerine kıyasla daha dolu bir içeriğe sahip. Emily Blunt ve Cillian Murphy'nin performansları da oldukça başarılı. Popülerliği göz önüne alındığında, filme 8/10 veriyorum. Nolan'ın en iyi üç filminden biri olabilir.

Bence film, diyaloglarıyla etkileyici bir güç kazanıyor. Siyah beyaz ve renkli sahnelerin farklı zaman dilimlerini temsil etmesi de hoş bir detay olmuş. Ancak, hikaye daha kısa ve daha anlaşılır bir şekilde sunulabilirdi; bazı bölümler gereğinden fazla uzatılmış gibi hissettirdi.

Sinemada izleme fırsatını kaçırdığım için üzülmüştüm, ancak Amazon'a eklendiğinde izleme şansı buldum ve gerçekten sinemada izlememiş olmama pişman oldum. Christopher Nolan, izleyicisinin beklentilerini çok iyi anlayan ve sinema sanatını ustalıkla kullanan bir yönetmen. İkinci Dünya Savaşı temalı filmler genellikle savaşın patlamaları ve sonuçları üzerine odaklanırken, bu film bir bilim insanının atom bombasını geliştirme sürecini ve bu sürecin onun üzerindeki etkilerini derinlemesine ele alıyor.
Film üç ana bölüme ayrılabilir. İlk bölümde, Oppenheimer'in bilim dünyasındaki yeri ve dönemin fizikçileri arasındaki ilişkiler anlatılıyor. Ayrıca, komünizmin bilim insanları ve halk üzerindeki etkisi, özgür düşüncenin nasıl kısıtlanmaya başladığı gibi konulara da değiniliyor. Oppenheimer'in akademik hayatının yanı sıra kişisel yaşamına da bir pencere açılıyor. Bu bölüm, vatanseverlik adı altında insanların sınırlarını nasıl zorladığını ve caydırıcı bir güç elde etme mücadelesini etkileyici bir şekilde işliyor.
İkinci bölümde, atom bombasının yapılış süreci, gizli tesislerin kurulması, bilim insanlarının seçimi ve askerlerle yaşanan güç çatışmaları gibi konular ele alınıyor. Bu süreçte bilimsel tartışmalar, bombanın etikliği ve fikir ayrılıkları ön plana çıkıyor. Nolan, bilimsel merakı olan izleyicileri kendine çekmeyi başarıyor. Her tartışma sahnesi ayrı bir heyecan katıyor ve "atmosferin tutuşacağına dair bahis yapmak isteyen var mı?" sorusu oldukça etkileyici bir an yaratıyor.
Son bölümde ise, bombanın kullanılmasından sonra Oppenheimer'e karşı oluşan tepkiler ve hükümetin onu nasıl bir kenara ittiği anlatılıyor. Bu kısım, devlet eleştirisi ve politikacıların insanları nasıl harcayabileceğine dair önemli mesajlar içeriyor.
Filmde Einstein'in yer alışı ve diyalogları tam dozunda kullanılmış. Görsel yönetim, diyaloglar ve müzikler oldukça etkileyici. Diyalog ağırlıklı filmleri sevmeyenler için ilgi çekici olmayabilir, ancak benim için film muazzamdı.

Nolan'ın bu filmi beklediğimden farklıydı. İzlerken "Bu gerçekten Nolan mı?" diye düşündüm. Belgesel tarzında bir yapım izleyeceğimi bilmiyordum ve sanırım en büyük sorun da buydu. Nolan denince aklıma yaratıcı bilim kurgu unsurları geliyor, bu yüzden film beni biraz hayal kırıklığına uğrattı. Tabii ki film kötü değil; sahne tasarımı, kostümler ve oyunculuklar oldukça başarılı. Ancak, belgesel tarzı bir yapım olması beni şaşırttı. Görünen o ki, Yıldızlararası gibi bir beklentiye girdiğimde hayal kırıklığı yaşamaya devam edeceğim.
İyi seyirler!

Nerenizle izlediniz filmi bilmiyorum ama ben propaganda falan görmedim, hatta bildiğin özeleştiri yapılmış filmde. Bu arada artık bir Robert Downey Jr. hayranıyım. Adam efsane oynamış.

Yani filme kötü diyenler falan şaka sanırım. Burada tarihi bir gerçeklik anlatılıyor, zaten konusu siz izlemeden önce belli. Ona rağmen gelip Amerikan propagandası, masumlar ölüyor vs. yazmanız trajikomik. Burada bakmanız gereken filmin kalitesi ki ona laf etmek mantık dışı olur. Oyuncular zaten kusursuz, adamlar 5-10 dakika gözükecek karakterlere bile taş gibi oyuncular seçmişler. Kurgu müthiş. Görsellik müthiş. Ordu ve bilim arasındaki çekişme müthiş yansıtılmış. E daha ne bekliyorsunuz? Sinemaseverim diyen herkesin beğeneceği bir yapım olmuş diyebilirim.

Kesinlikle 2024 oscar ödülü alacak kadar iyi bir film değil. amerikalılar günahlarını ya fakir ülkelerde duygu sömürüsü ve yalanlarla çıkartırlar yada körler sağırlar birbirini ağırlar modda filmlerde çıkartırlar.