Nomadland 2021

Yönetmenin önceki filmi gibi, bu film de ilgi çekici değildi. Frances McDormand’ın yüzüne yapılan sürekli yakın çekimler, filmi monoton hale getirdi. Hikaye üzerinde daha fazla çalışılsaydı, etkileyici bir dram ortaya çıkabilirdi, ancak bu haliyle aceleye getirilmiş bir yapım gibi duruyor.

Film, gereğinden fazla övgü almış ve beklentileri karşılamaktan uzak bir yapım. "Into the Wild" gibi etkileyici bir deneyim sunmaya çalışsa da, bu hedefin oldukça gerisinde kalıyor. Ludovico'nun müzikleri olmasa, filmin kalitesi daha da düşebilirdi. Ancak, bu tür müzikler ve temalar artık fazlasıyla tüketildi ve etkisini yitirdi. "Yola çık, yol açık" gibi mottolar bile popüler kültürün sıradan bir parçası haline geldi ve insanlar bu kavramları derinlemesine anlamadan yaşamaya çalışıyor. Film, zayıf bir senaryoya sahip ve sadece yakın çekimlerle derinlik kazandırılmaya çalışılan boş bakışlar artık izleyiciyi etkilemiyor. İlginç bir şekilde, bu tür eksikliklere rağmen ödüller kazanması muhtemel. Sonuç olarak, film fazlasıyla abartılmış ve izlerken büyük beklentilere girmemek en iyisi.

İnsanın boğazında bir düğüm bırakan filmlerden biri. Hele bir de Ludovico Einaudi'nin eşsiz müzikleri fonda çalıyorsa, hüzünlenmemek elde değil. Film, hayatları yolunda giden, ekonomik olarak güçlü ve yerleşik insanlarla, evlerini ve umutlarını sırtlarında taşıyan göçebelerin karşıtlığını çok güzel bir şekilde yansıtıyor. Anlatılan hikaye, hem zamansal hem de mekansal olarak evrensel bir nitelik taşıyor; buradaki göçebe bir Kızılderili, Afrika'dan köle olarak getirilen bir siyahi ya da savaştan kaçmış bir mülteci olabilirdi. Evi olmayan herkesin derdi aynı bu dünyada. Ancak filmi daha da hüzünlü kılan, burada hayatına tanık olduğumuz göçebenin yalnızlığı. Binlerce kişiyle birlikte bir göç hikayesi yerine, tek başına yolda olan ve mücadele eden bir kadının hikayesi var karşımızda.
Film aynı zamanda politik bir yapıya da sahip. İçinde belirgin bir Amerika ve Amazon işçileri üzerinden modern ekonomik sistem eleştirisi barındırıyor. Ancak, şu anda tüm dünyada ve özellikle Amerika'da, filmin yönetmeninin önceki açıklamaları nedeniyle Çin'de yasaklanması konuşuluyor. Amerika, aslında kendisini eleştiren bir filmi, Çin baskısına uğrayan yönetmen hikayesiyle üzerinden attı. Evsizlerin sorunu yine gündeme gelmeden kaldı.
Dünyanın tüm evsizleri birleşin, kaybedecek bir zinciriniz bile yok!

Filme sıkıcı diyenler olmuş, bende buna istinaden bir cevap yazma ihtiyacı duydum. Söyleyeceğim tek şey bu film tam olarak bir insan hayatını anlatıyor. Yaşadığımız hayatta başımıza gelebilecek her şey var, yani bu filmde yaşanan her şey başımıza gelebilir ve birilerinin başına geliyor da. Film, hayatı bütün gerçekliği ile sade bir şekilde, ekstra abartı olmadan dümdüz anlatmış. Yönetmeninden tut başta Frances McDormand olmak üzere geri kalan her oyuncuya kadar tebrik edilmeli ki aldıkları Oscar ile nokta koyuldu bence.

Filmi dün izledim. Yorum yapmak için bekledim. Düşündüm nasıl bir yorum yapmalıyım.. Öncelikle çekim açıları, ışıklar, sahneler, soundtrackler harika. O güzel manzaraları güzel müzikler ile izlemek şahaneydi. Film, sadece ekonomik sıkıntıyı değil gitmek zorunda kalanların ardından yaşananları da konu ediniyor. Ve beni filmde etkileyen gitmek zorunda kalanların ardından Fern'ün yaşadıkları oldu. Benim de hayatımda gitmek zorunda kalanlar olduğu için böyle oldu sanırım. Neyse, yolda görüşürüz!

Bu filmi izlemeniz için 4 neden var: 1. iyi bir hikaye 2. Frances McDormand 3. Amerikanın olağanüstü ulusal parkları 4. Ludovico Einaudi'nin piyano müziği
Jessica Bruder'in Göçebe adlı kitabından yola çıkılarak çekilmiştir. Ana karakterler, karavanlarda yaşayan ve her zaman bir sonraki iş veya hedef için yola çıkmaya hazır olan kişilerdir. Kitaptan farklı olarak film, küreselleşmenin etkisi ve büyük resesyonun (2008 mali krizi) ABD halkı üzerindeki etkisi gibi ekonomik arka plan hakkında çok fazla konuşmuyor. Bunun yerine Chloe Zhao (yönetmen), 2011'de kocasını, işini (US Gypsum), şehrini (Empire, Nevada) kaybeden çalışan bir kadın olan Fern'in (Frances McDormand) duygusal yolculuğuna dair etkileyici bir hikaye anlatılıyor. Hikayeden ziyade karakterin duygu dünyasının yansıtılışı bence çok hoş. Acı, yalnızlık ve başıboşluk iliklerine kadar hissettiriyor yönetmen.
Sanırım mevcut durumumuzu değiştirmek ve tanıdık dostlarımızı ve evlerimizi terk etmek her zaman zor. Bazen, taşıdığımız yük unutulamayacak kadar ağır olduğu için ayrılmayı seçeriz. Sanırım Fern'in yolculuğunda öğrendiği şey buydu ve bence hem üzgün hem de ilham verici hissettiriyor.
Fargo'dan sonra, 3 Billboard'dan sonra her zaman Frances McDormand'a hayran olmuşumdur. Ki hakikaten çok iyi kadın oyuncudur. İzlemek isteyenlere ne kadar durgun ve sade olsa da izlemelerini tavsiye ederim. Şu hızlı ve kapitalist düzende durup düşünmenizi sağlayan nadide filmlerden biri.
Yine film de Henry David Thoreau'nun düşüncelerinden, Shakespeare'den epeyce alıntı yapmış. Bu bile filmi izlemek için bir sebep......