Onca Yoksulluk Varken (La vita davanti a sé) 2020

İtalya sinemasının çok ünlü ismi olan Sophia Loreni izlemek güzeldi ama esas oyuncu küçük zenci çocuktu. Aslında filmin başlarında sinir olup filme konsantre olmamı engellemişti ama sonrası Madam Rosa olan sevgisiyle kendini sevdirdi.Açıkçası son sahneler hariç çok etkileyici bir film değildi. Eğer kısaca özetlersek heyecan arayanların uzak ama dram sevenler için etkileyici olabilir....

İtalya sinemasının çok ünlü ismi olan Sophia Loreni izlemek güzeldi ama esas oyuncu küçük zenci çocuktu. Aslında filmin başlarında sinir olup filme konsantre olmamı engellemişti ama sonrası Madam Rosa olan sevgisiyle kendini sevdirdi.Açıkçası son sahneler hariç çok etkileyici bir film değildi. Eğer kısaca özetlersek heyecan arayanların uzak ama dram sevenler için etkileyici olabilir....

bir kitap uyarlaması olan bu filmin kitabını okuyanların ortak fikrine göre yapımın çöpe döndüğü söyleniyor. kitabı okurken ağladığını söyleyen bile var ama ben filmden o duyguyu alamadım. ideal modda izlenince aslında hoş gelebilecek bir dostluk ve hayat hikayesi ama izlerken benim içim şişti.
kitabın yazarı olan 2. dünya savaşı pilotu romain gary dönemin eleştirmenleri tarafından ‘artık eski çekiciliğinde değil, tükendi, yazamıyor’ eleştirilerine cevaben bu kitabı emile atar takma adıyla yazmıştır. kitap yayınlandıktan sonra ‘işte yeni yetenek, muhteşem yazar’ gibi övgüler alan gary’e bir yazara hayatı boyunca sadece bir kere verilen goncourt edebiyat ödülü’nü de almıştır. ancak daha sonra bu ödülü almayı reddetmiştir. emile ajar’ın yani bu kitabı yazan kişinin aslında kendisi olduğunu ölene kadar saklamıştır ve intihar ederek yaşamını sonlandırmıştır. gerçekleri ise intihar mektubunda anlatırken ‘çok eğlendim, teşekkürler. hoşçakalın’ yazmıştır.
yani filmi izlemiş, anlamamış beğenmemiş diyecekler için yazarı da hayat hikayesini de bu filmin kitap versiyonunu da gayet iyi biliyorum. sadece filme ısınamadım, kitabında övülen o iç ısıtan duyguyu film bana yansıtamadı.

Aynı adı taşıyan Yazarı Romain Gary (Emile Ajar) olan Onca Yoksulluk Varken romanını okuyun. Eğer kitabını okursanız çok daha güzel ve duygu yüklü olduğunu görürsünüz. İnsana hiç yaşatmadığı duyguları yaşatıyor.

"Sophia Loren hala TAŞ gibi" diyen gözleri çok ileri derecede bozuk seyirciler yüzünden, asıl meseleyi kaçırmayalım: Kocasının öldürdüğü Müslüman bir fahişenin çocuğuna kol kanat geren Yahudi Madam Rosa var ortada, İtalyan Usulü Evlilik'teki Loren değil; bitik, fiziksel rahatsız, buruş buruş bir Loren... (ben gözlük takıyorum)

bazen sıkıyor, filmin ortaları pek olmamış, ama genel olarak vasat, benim pek hoşuma gitti 9 puan verdim, bugüne dek bu gibi filmlere verdiğim en yüksek puan, herkesin hoşuna gitmez, sakin ve durgun olmasına rağmen psikoloji açısından çok hareketli.