The Town (Kasaba) 1997

Gerçekten ilginç bir filmdi. İzlemekten keyif aldığımı söyleyebilirim. Filmde yüzlerin önemi çok. İlk bi 40 dakikada biraz daha atmosferik ve yakın plan çekimler görsek de o ateşin etrafındaki konuşma sahnesi beni bayağı etkiledi. Konu orada açıklığa çıktı aslında. Galiba yönetmen koltuğuna oturmadan önce iyide bir fotoğraf bilginin olmasının avantajı da bu. Yüzler ışıklandırmasıyla ya da direk kendiyle çok güzel yakalamış. O duyguyu gerçekten gözler çok fazla hissettiriyor. Gece ateşin etrafındaki konuşma sahnelerine gelecek olursak öncelikle konuşmaları acayip doğal hissettiriyor. Asiye ile Ali'nin yüzlerinden okunan saflığı ve masumluğu; Yetişkin olan Emin, Saffet ve Asiye ile Ali'nin annesinin yüzlerindeki durgunluk. Özellikle Saffet ile Emin'in arasında geçen çelişkiler sonucu çıkan tartışmalar çok iyidi acayip doğal hissettirdi bana. Okumuş ve okumasının getirmiş olduğu belki bilgi birikimiyle bazı şeylere daha optimist bakan Emin ve köyde sıkışıp kaldığı ve babasının kaybını içinde acısını saklayan yine de gidip bir şeyler yapmak isteyen, hayatını kurtarmak isteyen ve bu geçirdiği deneyimler yüzünden olaylara (özellikle de Emin'in dediği şeylere) daha pesimist bakan Saffet arasında geçen tartışma. Yaşlıların (ki bu ateş sahnesi için değil başlarda bir sahne daha var orada gözüken bir dede içinde geçerli bu) yüzlerindeki yaşlılığın getirmiş olduğu görmüş geçirmişlik. Ve de işin daha iyisi sadece bu karakterlerin yüzlerini görerek değil fikirlerini de konuşmalarında duyarak bu özelliklerini çözümleyip, bazı noktalarda benimseyebildim. Ki dede ve nine rolünü Nuri Bilge Ceylan'ın anne ve babası oynadığını düşünürsek yine de çok iyi. Ki bence bu tip detaylar bence filmi daha hoş tutuyor. Nuri Bilge Ceylan bence az kadro ile çok iyi iş yapılabileceğini kanıtlayan nadide yönetmenlerden biri bence. Bu ilk NBC filmim değil ikinci oluyor ve halen bu tanıdayım. Ayrıca niye ise ateşin etrafında çekilen sahnelerde (özellikle de bazı açılardan) Emin biraz Harrison Ford'u andırıyor.

Size şunu söylemek istiyorum:
"Evet, belki ben bir baltaya sap olamayan, sıkıcı ve acınacak durumda biriyim. Tersliğim, uyumsuzluğum canınızı sıkıyor. Galiba hiçbir yeteneğim de yok. Kanımda başka da verecek bir şeyim..
Gençliğim kimseye gerekli olmayan bir izmarit gibi yok olup gidiyor. Ne bir yuvam, ne dostlarım ne de bir işim var. Gençliğimin en verimli çağında bu kasabaya kısıldım kaldım. Erkekliğim, dinçliğim, kalbim gözümün önünde eriyor. Şunu da söyleyeyim, askere gitme vaktim gelene kadar bu kasabadan kurtulmaktan başka bir şey düşünmedim. Ama o sabah gelip çattığında beni bu kasabaya bağlayan o güne kadar farketmediğim daha derin bağlar olduğunu farkettim. Çiğ damlalarıyla kaplı kavaklardan havaya ince bir koku yayılıyordu.
Nedense o gün bana bu kavakları çamları çınarları hayatımda sanki ilk kez görüyormuşum gibi geldi. Sabahın bu erken vaktinde sokaklarda serseri mayin gibi dolaşan köpek çetelerinden başka bir şey olmaz. Galiba bu sessiz sabahları köpekleri toprak kokusunu seviyorum. Ama bu kasabada yaşayan insanları ve onların küçük hesaplarını anlamıyorum. Ruhuma yabancı ve boğucu buluyorum. Şimdi söyleyin bana, büyük, ciddi ve herkese gerekli bir işin yapıldığı bir yerlere gitmek istemekte kötü olan ne var, he?"

Çok karamsar, çok içine kapanık. İnsan için hayat bu kadar anlamsız değil. Ölümün hayattan ziyade bir isteği var. Bir ebedi hayat var, insan ebede namzettir, ölünce oraya gidecektir.

Ceylan'ın en kendi olduğu filmi. Tek sıkıntısı dublaj. Onun dışında tarkovsky'nin ayna ve stalkerından çok esinlemeler var. Uzakla beraber en güzel filmi bence Nbc'nin.