Her Şeyi Bitirmeyi Düşünüyorum (I'm Thinking of Ending Things) 2020

Hep izlemeyi ertelediğim bir filmdi.bosuna ertelemişim.beklediğimden daha güzel bir filmdi.sadece sonunu beğenmedim.daha mantıklı bir düzeyde bitirebilirlerdi.bence bir şans verin.ve ayrıca yorumlarda fazla filmi kotulemişler...belliki filmden anlamıyorlar.psikoloji gerilim tarzında güzel bir filmdi .elbette çok daha başarılı filmler var bu kategoride.ama buda fena sayılmaz.

....zihin yolculuğuna çıkıp birinin anılarında/kurgularında dolaştığımız flmlerden bir tanesi , bu tarz flmlerden sürüyle var , bu flm sıkıcı ve bir fark yaratmayan heyecansız bir filmdi ama en azından adam kültürlü biri ki birkaç ("ikiden fazla olan her sayı") güzel replik dinledik

Yemek masası sahnesi beni çok etkiledi, yani gerçekten de saçma gelmiyor mu size de? Yani ne bileyim hayatımız, davranışlarımız, her şey, aslında çok normal davranıyoruz günlük olarak yaptığımız şeyleri yapıyoruz ama yıllarca tekrarlıyoruz ve bu bana çok garip geliyor, yani tüm bu düzen, dünya, her şeyiyle çok garip. Gözümüzün içine bakarak yalan söyleyen politikacılar, saygısızlığıyla övünen insanlar, kapitalizm'in dayatmaları, din tüccarları... Her şeyiyle anlamsız. Filmde o kadar iyi anlatılmışki, yarım saat gökyüzünü izleyerek bunları düşündüm. Yani ölmek istiyorsun, ama yapamıyorsun, hayatın bir anlamı olmadığını bilerek yaşamak işkenceden başka bir şey değil.

sürrealist bir film olduğunu bilerek merakla izledim, Filmin 'havasını' sevdim açıkcası ama bitirince ben de ne izledim şimdi dedim, sonra ekşiden yorumları okuyunca taşlar biraz daha yerine oturdu.
kendi filminin bile başrolü olamamış bir adamın hüzünlü hikayesi diyen yazar ne güzel söylemiş

Filmin konusu esasen derin bir psikolojik hesaplaşmadır. Kadının düşünceleri kendi kendine konuşmaları aslında adamın duymak istemediği gerçekler ve bir yandan da bizim filme bakış açımızı gösteriyor. Ve gördüğümüz tüm karakterler yaşlı adamın kurduğu sanrılardan ibaret. Yaşlı adam kendince hayatında başarıyı yakalayamamış pişmanlıklarla dolu koca bir ömrü sadece ebeveynine bakmakla yitirdiği için hem pişman hem bunun ödüllendirilmesi gerektiğini düşünecek kadar da yaptığından gurur duyuyor. Ancak kimsenin bunu bilmemesi tüm hayatının boşa geçtiğini düşündürüyor. Jackin ölürken kurduğu hayal dünyası; annesi ve babasına tanıştırabileceği bir kadına aşık olmak, anne babasının normal bir ebeveyn olarak yemek hazırlayan sohbet eden şakalaşan sağlıklı birer insan olmaları, fizik alanında eğitimli bir hoca, şiir ve film konusunda tartışabileceği bir eş vs. Tüm bunları çalıştığı okulun iş çıkışında arabasında farklı farklı senaryolar farklı kadınlarla farklı hikayelerle sürekli tekrar etmiş. En sonunda kadının yani kendinin kaçtığı sürekli söylediği gerçekliği duyuyor ve herşeyi bitirmek istiyor, tüm yaşanmamışlıkları hayal ederek hipotermi geçirerek intihar edip ölüyor. Sıradan yaşlı bir insanın hayatının son demlerinde kendine hayatına bakış açısı ancak bu şekilde güzel anlatılabilirdi. Filme puanım 8.2/10

Gerçekten hep aklıma takılır, içerisi ne kadar karışıksa dışarıda her şey bir o kadar düz. İçeride olanların ağırlığı ve boğuculuğu dışarıda bir kuş tüyü ağırlığında. Gerçekliğin sıradanlığı altında ezilen bir benliğimiz var. Bu yüzden daha da fazla içe dönüyoruz, bir yerlerdeki geçmişimizi ve geleceğimizi orada yaşıyoruz. Dışarısı ise bir hiçlik, yitip giderken farkında olmadığımız zaman yığınları. O kadar çok kisveyi üstümüze geçiriyoruz ki günün sonunda kendimizi çırılçıplak buluyoruz.

Daha önce Being John Malkovich, Adaptation, Eternal Sunshine of the Spotless Mind, Synecdoche, New York gibi sinema tarihinin en garip işlerinden bazılarının senaristliğini yapan Charlie Kaufmanın son filmi. Delilikte yine eşit düzeyde. Sürprizbozan: Gösterİlk yarım saati iyi bir içsel düşünüş süreci örneğiydi. Karakter dalıp giderken elemanın sinir bozucu şekilde muhabbet kurmaya çalışması güzel gösterilmiş. Karakterler epey iyi tanıtılmış. Sonraki 40 dakika psikolojik gerilim ve gizem açısından harikuladeydi. Sonraki yarım saat Twitter gibiydi. Fena değildi. Finaldeki 20 dakika ise berbattı. Filmin bütün hissettirdiklerini, hayal ettirdiklerini aldı götürdü. Hakikaten hiç beğenmedim.