Öteki Dünya (Hereafter) 2010

Çok beğendiğim ve filmin bitiminde Clint Eastwood adını görünce biraz şaşırdığım bir film oldu. film çekildiği yerin atmosferini ve konuşulan dili/aksanı sinema diline öyle bir yansıtmış ki, biri fransız biri ingiliz biri amerikalı üç yönetmen tarafından çekilmiş gibiydi desem abartmış olmam. özellikle Marie'nin olduğu kısımları izlerken kullanılan anlatım, yer yer kullanılan dramatik ışık, kamera açıları ve adını bilemediğim diğer detaylar bir fransız filmi izliyormuşum gibi hissettirdi. demek ki dedim, hayat kırış kırış olsan da devam eden bir yolculuk, gelişmeye kendini aşmaya devam ediyorsun. helal olsun Clint Eastwood.
Filmde hoşuma giden bir diğer husus da, ölümden sonra hayata inanmayan insanlar için de bir açık kapı bırakıyor olması; benzer konulu filmler gibi öbür dünya mitini seyirciye filmin kaçınılmaz gerçeği olarak dayatmaması oldu. şöyle ki; kahramanımız George'un geçirdiği ateşli hastalık sonucu kazandığı gift -ya da lanet- dokunduğu kişilerin ölmüş yakınlarıyla bağlantı kurmak değil de; pekala kişinin ölen yakınına atfettiği duyguları zihninden çıkarıp okumak da olabilir. bunu düşündüren ilk şey, kızına tecavüz eden babanın çok üzgün olduğunu ve affedilmek istediğini söylemesi oldu. böyle bir şeyi yapabilecek bir insan pişman olamaz, af dilemez. ama kızı, incinmiş ruhunun derinliklerinde affetmek ve sevmek istediği babasını böyle seslendiriyor olabilir. sonrasında George'un okuma yaptığı herkes için de bu teorinin uygulanabilir olduğunu farkettim. eşinin ölüm ardından yeni bir hayata başlayabilmek isteyen Kristos okuma seasında eşinden müsade aldı; marie ölmeden önce kurtarmaya çalıştığı ama kurtaramadığı kız aklını meşgul ettiği için ölünce onu gördü; Marcus da metro patlamasında başına gelen olayı -bilinç düzeyinde olmasa da- kardeşinin onu koruyor olmasına bağlamış olabilir ve george bunu okumuş olabilir. akıp giden ve huzur veren bir film olmuş. Çok sevdim

Çok beğendiğim ve filmin bitiminde Clint Eastwood adını görünce biraz şaşırdığım bir film oldu. film çekildiği yerin atmosferini ve konuşulan dili/aksanı sinema diline öyle bir yansıtmış ki, biri fransız biri ingiliz biri amerikalı üç yönetmen tarafından çekilmiş gibiydi desem abartmış olmam. özellikle Marie'nin olduğu kısımları izlerken kullanılan anlatım, yer yer kullanılan dramatik ışık, kamera açıları ve adını bilemediğim diğer detaylar bir fransız filmi izliyormuşum gibi hissettirdi. demek ki dedim, hayat kırış kırış olsan da devam eden bir yolculuk, gelişmeye kendini aşmaya devam ediyorsun. helal olsun Clint Eastwood.
Filmde hoşuma giden bir diğer husus da, ölümden sonra hayata inanmayan insanlar için de bir açık kapı bırakıyor olması; benzer konulu filmler gibi öbür dünya mitini seyirciye filmin kaçınılmaz gerçeği olarak dayatmaması oldu. şöyle ki; kahramanımız George'un geçirdiği ateşli hastalık sonucu kazandığı gift -ya da lanet- dokunduğu kişilerin ölmüş yakınlarıyla bağlantı kurmak değil de; pekala kişinin ölen yakınına atfettiği duyguları zihninden çıkarıp okumak da olabilir. bunu düşündüren ilk şey, kızına tecavüz eden babanın çok üzgün olduğunu ve affedilmek istediğini söylemesi oldu. böyle bir şeyi yapabilecek bir insan pişman olamaz, af dilemez. ama kızı, incinmiş ruhunun derinliklerinde affetmek ve sevmek istediği babasını böyle seslendiriyor olabilir. sonrasında George'un okuma yaptığı herkes için de bu teorinin uygulanabilir olduğunu farkettim. eşinin ölüm ardından yeni bir hayata başlayabilmek isteyen Kristos okuma seasında eşinden müsade aldı; marie ölmeden önce kurtarmaya çalıştığı ama kurtaramadığı kız aklını meşgul ettiği için ölünce onu gördü; Marcus da metro patlamasında başına gelen olayı -bilinç düzeyinde olmasa da- kardeşinin onu koruyor olmasına bağlamış olabilir ve george bunu okumuş olabilir. akıp giden ve huzur veren bir film olmuş. Çok sevdim

fantastik film doğa üstü film sevmeyen izlemesin ve filmi kötülemesin.bu dünyada tüm filmler vurdulu kırdılı olmak zorunda değil.bu film ölümden sonra deneyimi yaşayan ve bu kişilerin yardımını alan kişiler hakkında.kendi kulvarında süper bi film.bu yüzden çoluk çocuk ve macera filmi arayan izlemesin.10 üzerinden 10 verdim.belki de filmi kötüleyen ergenler ölüm sonrası deneyimi yaşamalı.gerçekleri görüp hayata dönünce yine o boş macera filmlerini izlerler mi

Bana nedense hayatın içinden bir filmmiş gibi geldi . Sanki yaşadım , oradaydım . Herkesin bakış açısının farklı olduğunu biliyorum ama sanırım bu filme seyir zevki yok dersek haksızlık etmiş oluruz .