Dunkirk 2017

Tom Hardy ve Cillian Murphy gibi önemli oyuncuların yer aldığı filmde, oyuncuların ön plana çıkmadığını ve diyalogların oldukça sınırlı olduğunu görüyoruz. Bunun yerine, müzikler hikayeyi taşıyor. Senaryo ise alışılmışın dışında, doğrusal olmayan bir yapıya sahip. Bu farklılıklar benim için olumsuz değil, aksine olumlu bir etki yarattı. Beklentilerimi tam olarak karşılamasa da, film benim için yeterliydi.

Nolan'ın büyük bir hayranıyım ve neredeyse tüm filmlerini defalarca izledim. Ancak bu son filmi beni hayal kırıklığına uğrattı. Öncelikle, filmde belirgin bir başrol oyuncusu yok ve bu, hikayenin derinliğini olumsuz etkiliyor. Nolan'ın diğer yapımlarında karakterler genellikle hikayeyi sürüklerken, burada bu eksiklik hissediliyor. Ayrıca, diyalogların azlığı da dikkat çekici. Nolan genellikle karmaşık ve düşündürücü diyaloglarla bilinir, ancak bu filmde bu unsur eksik kalmış.
Görünüşe göre Nolan, savaşın kötü yanlarını vurgulamak istemiş, ancak bu mesaj çok açık bir şekilde iletilmiş. İzleyiciye bir mesaj vermek istiyorsanız, bunu daha incelikli bir şekilde yapmalısınız. İzleyici mesajı hemen kavrarsa, filmde bir şeyler eksik demektir. Nolan, savaş filmi çekmek istiyorsa, bunu daha doğrudan bir şekilde yapmalıydı.
Filmdeki olaylar su ve hava üzerinde geçiyor ve bir noktada sona eriyor. Ancak bu, Spielberg'in "Er Ryan'ı Kurtarmak" filmiyle kıyaslandığında oldukça zayıf kalıyor. "Er Ryan'ı Kurtarmak" filmi, güçlü bir senaryo ve Tom Hanks gibi etkileyici bir başrol oyuncusuyla öne çıkıyor. Tom Hanks, filmi sırtlayarak yardımcı oyuncularla birlikte harika bir performans sergiliyor. Bu filmde ise böyle bir başrol eksikliği hissediliyor. Sonuç olarak, bu film benim için 10 üzerinden 5 puan alıyor.

Filmin başlangıcı gerçekten etkileyiciydi; patlamalar adeta üzerimde hissedildi. Ancak, ikinci yarıdan itibaren ve özellikle sonlara doğru, hele o son sahnede gazeteden okunan haberle birlikte, klişeler beni hayal kırıklığına uğrattı. Yönetmenin çekim tarzı, renk kullanımı ve diyalogsuz hikaye anlatımı gerçekten takdire şayan ve yetenek dolu. Fakat, tüm bunlara rağmen, film ilerledikçe sıkıldım. İngiliz bayraklarının sıkça gösterilmesi ve son sahnedeki "yapacağız, edeceğiz, barış, insanlık" mesajları beni iyice yordu ve filmin bitişini dört gözle bekledim. Yine de, çekim açıları ve arka planlar açısından sabırla yapılmış bir film olduğunu kabul ediyorum. Felsefi bir bakış açısıyla değerlendirenler için 80-85 arası bir puan verilebilir, ancak benim sinema deneyimim açısından bu gece 65-75 arası bir puan uygun olur. Kubrick'in filmleriyle kıyaslanamaz belki, ama yine de izlemeye değer bir yapım.

Sinematik ve tarihsel açıdan çok başarılı olsa da filmin senaryosu bence yönetmenin seviyesinin altında kalmış.
NOT: son sahnede, savaşta yaşananlar düz siyah ekranın üzerine yazılmış yazılar yerine -çoğu filmin aksine- güzel görsel bir şölen ve sesli anlatımla sunulmuş ve çok hoş olmuş.

Filmin tarihsel yönündeki doğruluğuna yorum yapamam. Ancak atmosfer yaratma konusunda ve ses dizaynında gayet iyiydi. Beğenmediğim tek bir yönü oldu: Filmin çoğunda hiç susmayan bir müzik olması rahatsız ediciydi. Christopher Nolan'ın yönetimindeki filmlerin çoğunda bu tür bir ortak nokta mevcut.