Dogville 2003

Benliğimi ilk kez fark ettiğim andan itibaren saf hümanizmle büyüyen biri olarak, insanların doğuştan kötü olabileceği fikri beni derinden sarsıyor. Çevresel faktörlerden ziyade, insan doğasının karanlık yönlerini keşfetmek, insanları şeytanlaştırıyor gibi. Erkekler için cinsel dürtüler, kadınlar için kıskançlık gibi çıkarlar ön planda. İyi, samimi ve merhametli kalmaya çalışıyorum ama büyük şehirlerde bu oldukça zor.
Filmde iki açık tecavüz sahnesi var; Kamyoncu Ben, işini bitirirken adeta özür dilercesine durumu anlamasını istiyor. Film fazla cesur, dünya ise sürekli bir savaş halinde. Herkes birbirinin ayağını kaydırmaya çalışıyor, kıskançlık ve gösteriş peşinde koşuyor. Egolar tavan yapmış durumda. Film, bu gerçekleri cesurca gözler önüne seriyor.

!--SPOILER--!!--SPOILER--!!--SPOILER--!
Grace, babasının da belirttiği gibi, gerçekten kibirli bir karakter olarak karşımıza çıkıyor. Filmin başında, sanki büyük bir tehlikeden kaçıyormuş gibi bir izlenim veriyor. İlk başta mafya babasının onu öldürmek ya da fuhuşa zorlamak istediğini düşündüm. Ancak, adam onu bulduğunda arabada sakince konuştu. İsteseydi, kapıyı kapatıp gaza basarak Grace'i Dogville halkının yaptığı gibi zincire vurabilirdi. Grace'in kaçışı, onun ilk kibir göstergesiydi bence. Daha sonra, babasının da dediği gibi, kasaba halkının yaptıklarını zaaflarına verip affetmesi, kendini onlardan üstün görmesinden kaynaklanıyordu. Onlar zaaflarına yenik düşen zavallılardı ve Grace, onların eziyetlerini affeden bir azize gibiydi. Filmin sonunda, bu kibri zirveye ulaştı ve sanki Dogville'i yok ederek dünyadaki tüm kötülükleri temizleyebilirmiş gibi herkesi öldürttü. Ancak ironiye bakın ki, köpek hayatta kaldı. Bu, hayvani içgüdülerin her zaman bir yerlerde var olacağını gösteriyor. Eğer gerçekten kasabayı bu amaçla yok ettirmiş olsaydı, köpeği de öldürmelerini söylerdi. Ama hayır, sadece kendisine yapılanların intikamını almaya karar verdi. Hatta "bir işimi de kendim göreyim" diyerek Tom'u kendi elleriyle öldürdü. Bence kasabadaki en tehlikeli kişi gerçekten Tom'du çünkü o "beyin"di.
!--SPOILER--!!--SPOILER--!!--SPOILER--!
Bunun dışında, filmde kullanılan müzikler beni büyüledi (özellikle favorim Cum Dederit). Mekan ve dekor seçimleri de anlatılmak istenenle mükemmel bir uyum içindeydi. Görünmez duvarlar arasına sıkışmış bir kasaba ve duvarları olmayan evlerde, yani mahremiyet sınırları olmaksızın yaşayan insanlar.
Özetle, bu film gerçekten mükemmel.

Hayatımda izlediğim en etkileyici ve insanın vicdanını, insanlığa olan güvenini sorgulatan film sonlarından biriydi. Başlarda tiyatro tarzında bir yapım olması nedeniyle ilk 30 dakika biraz rahatsız edici geldi; bu tarz bir filmle daha önce karşılaşmamıştım. Ancak, zamanla kendimi kasabanın atmosferine ve senaryonun derinliğine kaptırdım. Olayları adeta yaşadım ve zamanın nasıl geçtiğini fark etmedim bile. Unutulmaz filmler listemde yerini aldı ve kesinlikle tavsiye ederim.
Edit: Köydeki insanlar, doğaları gereği içgüdüsel davranışlar sergilediler. Ancak filmde de belirtildiği gibi, herkesi affetmek en büyük kibir olabilir. İnsanlar, yaptıkları eylemlerin sorumluluğunu üstlenmek isterler ve Grace onlara bu fırsatı bile tanımıyordu. Birine merhamet göstermek her zaman en iyi seçenek olmayabilir; belki de bu, o kişinin gelişimini engelleyerek ona yapılan en büyük kötülüktür. Bu köye başka bir gün başka bir Grace geldiğinde, köy halkı yine aynı şekilde davranacaktı.

Kendimi her zaman bir humanist olarak görürdüm, ta ki bu filmi izleyene kadar. Filmin sonunda, ne kadar zor olsa da, bebeğin ölümüne üzülmediğimi fark ettiğimde, filmin gerçekten derin bir etki bıraktığını anladım ve bu durum beni oldukça sarstı. Bu sonu istemiştim ve hissettiğim tatmin kaçınılmazdı. Bu da yönetmenin işini ne kadar iyi yaptığını gösteriyor. Filmin en etkileyici yanı, sadece olaylar veya diyaloglar üzerinde değil, aynı zamanda kendi iç dünyanız üzerinde de düşünmenizi sağlaması. Vicdanınızı sorguluyorsunuz. Bence filmi diğerlerinden ayıran en önemli özellik bu. Nicole Kidman'ın performansını çok beğendim. Filmin mekanının bir tiyatro sahnesi gibi olması beni şaşırttı. Başta garip gelse de, bu yaklaşım diyaloglara ve karakterlere daha fazla odaklanmamı sağladı. Ancak, bu film herkesin seveceği türden değil. Eğer filmlerde sadece eğlence ve aksiyon arıyorsanız, bu film size göre olmayabilir. Kesinlikle çerezlik bir film değil; temiz bir kafayla izlemek gerekiyor. Sonuç olarak, filmi beğendim mi? Evet. Tekrar izler miyim? Muhtemelen hayır.

Hayatımda izlediğim en etkileyici ve derinlemesine düşündüren film sonlarından biriydi. Başlangıçta, tiyatro benzeri yapısı nedeniyle ilk 30 dakika biraz rahatsız edici geldi; bu tarz bir filmle daha önce karşılaşmamıştım. Ancak, zamanla kendimi kasabanın atmosferine ve senaryonun içine kaptırdım. Olayları adeta yaşadım ve zamanın nasıl geçtiğini fark etmedim bile. Unutulmaz filmler listemde yerini aldı ve kesinlikle izlenmesini tavsiye ederim.
Edit: Köydeki insanlar, doğaları gereği içgüdüsel davranışlar sergilediler. Ancak filmde de belirtildiği gibi, herkesi affetmek aslında en büyük kibir olabilir. İnsanlar, yaptıkları eylemlerin sorumluluğunu üstlenmek isterler ve Grace onlara bu fırsatı bile tanımıyordu. Birine merhamet göstermek her zaman en iyi seçenek olmayabilir; belki de bu, o kişinin gelişimini engelleyerek ona yapılan en büyük kötülüktür. Başka bir gün, başka bir Grace bu köye geldiğinde, köy halkı yine aynı şekilde davranacaktı.

Aslında ilk başta tiyatro tarzı olunca şüpheyle yaklaştım ama çok çarpıcıydı hele ki kız suçsuz bilmelerine rağmen kullanamları tecavüz yeri daha da çaptı kadını cinsrl arzular ve para için kullanmaları midemi kaldırdı resmen insanoğlunu iğrenliğinin sınırı olmadığı gerçeğini görmek üzücü
karşısında güçsüz yada çaresi olmayan biri olunca en masum gorunen insanın kendi cikarlari icin ne kadar korkunc bir yaratik olabildigini goruyorsunuz. Insanoglu gercekten zalim. Bu sahneler aslinda hic yabanci degil çünkü yaşamın içinden azıcık psikoloji sosyoloji gözlem yapan anlayabilir. gerçekte benzer şekilde K,kendini melek zanneden kesimlerden baslamali yok etmeye hepsi çürümeye başlamıştır çünkü.. tom da tam bir iğrenç mahluk. sevgi ve huzur aramak için kaçtı ama daha iğrenç yönlerini gördü kasabadakilerin keşke babandan ayrılmasaydın dicem de ama o zaman kötülükleri öprenmezdi.. kasabadaki herkes paaaarça pinçik olmayı hak ediyo hepsini kendi sonunu kendini gertirmesi yeterli olmasa da acı açısından idare eder

Izlenmesi gerekir herkes kendini gormeli bu filmde...

Bebeğin hiç bir suçu yoktu ve olamazdı da. Bi tek ona üzüldüm

Grace gerçekten bir şansı olur düşüncesiyle Dogvill'e bir şans verdi fakat süistimal edildi. Filmdeki sorunun cevabı bence: Dogville Grace'i terk etti, aksini idda eden sapıktır. Grace de onu yakıp devam etti. Baş Yapıt bir film