Dünya (Divines) 2016

Oulaya Amamra'nın başrolde olduğu bu film gerçekten izlemeye değer. Filmde verilen mesajlar oldukça etkileyici ve zaman zaman Türklerle ilgili konulara da değinilmiş. Başlangıcı da oldukça ilginç olan bu yapım, genel olarak iyi bir izlenim bırakıyor. Ancak, abartmaya gerek yok; benim puanım 10 üzerinden 6.

Bu filmi bu kadar geç keşfettiğim için gerçekten üzüldüm. Hem hikayenin işlenişi hem de oyunculuklar gerçekten büyüleyiciydi. Dounia karakterine hayat veren Oulaya Amamra, gelecekte adını sıkça duyacağımız bir yetenek. Kesinlikle izlenmeli, alkışlarımı gönderiyorum.

Paris'in farklı bir yüzünü keşfeden bu film, Avrupa'nın arka bahçesi olarak nitelendirilen bölgelerdeki yaşamı gözler önüne seriyor. Otantik atmosferiyle dikkat çeken yapım, melodik Kur'an okumaları, Mozart'ın klasik eserleri ve opera müzikleri eşliğinde, Paris'in alt kültürüne ve yoksul azınlıklarına ait renkli ve karmaşık karakterleri izleyiciyle buluşturuyor. Filmin en unutulmaz sahnelerinden biri olan Dünya'nın Maimouna'yı hayali bir Ferrari ile gezdirdiği an, filmin melankolik havasını dağıtarak izleyiciyi kısa bir süreliğine de olsa düşsel bir yolculuğa çıkarıyor. Bu muhteşem yapımı kesinlikle kaçırmayın!

İki arkadaşın Fransanın varoşlarında hayata tutunma çabasını izlerken bu kızlar nasıl bu kadar iyi oynamışlar diye düşünmeden edemedim.Hayatın içinden incelikli bir senaryosu var.Hayatlarındaki tükenmiş insanlardan kaçarak çılgınca işlerin içine giriyorlar ama Dünya Dounianın umutlarına pek uygun bir yer değil gibi.

İki arkadaşın Fransanın varoşlarında hayata tutunma çabasını izlerken bu kızlar nasıl bu kadar iyi oynamışlar diye düşünmeden edemedim.Hayatın içinden incelikli bir senaryosu var.Hayatlarındaki tükenmiş insanlardan kaçarak çılgınca işlerin içine giriyorlar ama Dünya Dounianın umutlarına pek uygun bir yer değil gibi.

Saygıdeğer bir arkadaşımız yorumlarda La Haine filmi ile Divines filmini kategorik olarak bir tutup karşılaştırmış.Düşüncesinde haklı olabilir.Ama ikisinin de Fransız filmi olması veya sahnelerin birbirlerine yakın formatlarda,dik kadrajlarda,benzeyen olaylar örgüleri ve kadrosuyla sunulması bu iki filmi aynı ölçümde eleştirmeye değer tutmuyor.Bence 'hayatını bir sistem uğruna kurma,hayatın içini iyi kurcala' temalı bu tarz filmler bize bir kez daha gerçekleri göz önüne seriyor.Yalnız Fransızlar edebiyatı bitirdi,sinemada da olağanüstü işler yapıp,ödülleri toplamaya başladılar.İnşallah geçirdiğimiz zor süreçler hayırlısıyla biter de Türkleri daha sık anar oluruz beyaz perdede.