Sefer Tası (Dabba) 2013

Dünyanın en kalabalık şehirlerinden biri olan Mumbai'de 5bin dağıtıcı, ev hanımlarının ya da yemek firmalarının yaptığı yemekleri, her gün 100binden fazla sefer tasını teslim almakta ve teslim etmektedirler. İngiltere Prensinden, Harvard Üniversitesine kadar ilgi çeken bu sistem içerisinde 8 milyon sefer tasından yalnızca bir tanesi karışabiliyormuş. Film karışan bu sefer taslarından biri üzerine kurulu.
Kocasına yemek hazırlayan Ila, kocasına kendini beğendirmek için uğraşmakta; fakat kocası tarafından görülmemektedir. Yeni tarifler ve yeni baharatlarla yemek denemeleri yapan kadının yaptığı yemekler, yanlışlıkla kocası yerine başka birine gider. Eşini kaybetmiş, yalnız yaşayan adam, kadının gönderdiği bütün yemekleri yer. Kadın eve gelen kocasının yemekleri yemediğini anlayınca yemeklerini yiyen adama bir not gönderir. Adamın karşı cevabı üzerine kadın yeniden yazar. Karşılıklı yapılan bu yazışmalar sonucunda aralarında bir bağ oluşmaya başlar.
Hindistan'da yüz yılı aşkın süredir evlerden iş yerlerine dağıtılan sefer tası sisteminin adı dabbawalla. Bu sistemde çalışanların büyük çoğunluğu okuma yazma bilmeyen insanlardan oluşuyor ve meslek babadan oğula geçiyor. Japonya, Kore, Tayvan gibi ülkelerde de Bento (Beslenme çantası) adı ile bilinen kültürün, bizde Amerikan hazır yemek sistemiyle yer değiştirmesi, çok acı bir durum. Açlığın ve yokluğun olduğu ülkede sefer tası oldukça ekonomik bir sistem. Bu sisteme bile gücü yetmeyenler ise öğlen yemeklerinde ucuz olduğu için muz yiyorlar.
Milyonlarca sefer tası içerisinde yaşanan karışıklık iki insanın tanışması için vesile oluyor. Yalnızlık içindeki iki insan, iki farklı yaşam biçimine iki farklı dini inanışa ve yaşa sahipler. Birisinin yemek yapacak kimsesi yok, diğerinin ise yaptığı yemekleri yiyecek birisi yok. Bir eşi, bir çocuğu olan Ila adındaki kadın ve hayatta ölmüş eşinin hatıraları dışında hiçbir şeyi olmayan Saajan adındaki adam. Birbirlerine gönderdikleri mektuplarla hayatlarına dokunan, alışkanlıklarında ve hayata bakış açılarında değişiklikler yapan, birbirlerini bekleyen iki insan.
Galiba anlatacak kimse olmayınca geçmişi unutuyorsun (Ne güzel bir söz).
Film sadece bu iki insan üzerinden yürümüyor. Ila'nın üst katında oturmakta olan, yıllardır kocasına bakan ve evden dışarıya çıkamayan bir kadın var. Bu kadın Ila'nın gelecekteki hali olma ihtimali oldukça yüksek. Diğer tarafta ise Saajan'ın yerine geçmesi beklenen genç, uçarı, umutları olan bir adam. Saanjan'ın gençliği olabilir mi?
En yakınlarındaki insanlardan gençliklerini ya da yaşlılıklarını gören bu iki insan var oldukları düzenden çıkmak isteyecek mi? Genç bir kadın karşısında kendini genç hisseden adamın fikri banyoda aldığı büyük babasının kokusuyla değişecek mi? Emeklilik mi, devam mı? Yeni bir hayat mı, eski hayata devam mı?
Son tamamıyla size kalmış.
Kısa bir not; Hint filmlerinde görmeye alıştığımız dans, hareket, eğlence bu filmde yok. Yüksek tempoyla giden akışı yüksek bir film de değil. Tempolu filmleri seviyorsanız bu film size uygun değil.
The Lunchbox, IMDB puanı: 8,0

çok durağan bir film idi. film boyunca sefertasının içinde dul bir adamla evli bir kadın birbirlerine mektup yolluyorlar. sonuda anlamsız bitti. zamanım boşa geçmiş gibi hissediyorum. izlemeyin derim boşa vakti olanda izlemesin daha güzel filmler var.

Belki de izlediğim en sakin Hint filmi idi. Sakin ama insanı içine çeken bir hikaye. İzlerken keyif aldım. İzledikten sonra da üzerine ister istemez düşünüyo insan. Sonu, ucu açık bir şekilde bırakılmış, acaba ne oldu diye düşünürken filmin içinden hala çıkamamış olduğumuzu farkediyoruz.